بررسی اثرات گردشگری روستایی در پایداری مناطق روستایی (مورد مطالعه: روستای خوئین)

امروزه گردشگری در سطح جهان به عنوان صنعت برتر شناخته می شود که نمادی از هویت فرهنگی و یکیاز محرک های اقتصادی محسوب می گردد. بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذارن توسعه در کشورهایجهان، گردشگری را روشی مطمئن با چشم انداز روشن برای توسعه پایدار معرفی کرده اند. همچنینگردشگری می تواند اثرات متفاوت و قابل توجهی در منطقه ی گردشگرپذیر به جای بگذارد. این اثرات میتوانند اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی باشند. در این میان گردشگری روستایی به عنوان یکیاز شاخه های گردشگری، علاوه بر حفظ ارزش ها و باورها، با ایجاد فرصت های شغلی و کسب درآمد برایساکنین محلی وتوسعه زیر ساخت های زیر بنایی امکان توسعه پایدار و یکپارچه روستایی را فراهم می سازد.در این مقاله جهت دستیابی به اهداف تحقیق از روش کتابخانه ای و مطالعه مقالات و کتاب های متعددفارسی و لاتین و همچنین بازدید از روستای مورد مطالعه و مصاحبه با مسئولان و ذی ربط و پرسشگران ازروستائیان بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که روستای خوئین یکی از روستاهای دارایپتانسیل ها توانمندی های زیادی برای گردشگری در ناحیه ایجرودکه هرساله پذیرای گردشگران زیادیاست که بدلیل فقدان برنامه ریزی اصولی و ضعف و سر در گمی مدیریت، از فرصت های موجود در اینناحیه در زمینه گردشگری و تجدید حیات اقتصادی و اجتماعی آن، بدرستی استفاده نشده است. همچنینیافته های تحقیق حاضر نیز نشان داد که روند توسعه گردشگری در روستای مورد مطالعه، الگوی ناپایداریدارد. با برنامه ریزی و بهره برداری مناسب از فرصت ها و ظرفیت های گردشگری این روستا می توان گامهای موثری بسمت توسعه پایداری روستای خوئین و منطقه برداشت.

Keywords:

گردشگری روستایی , پایداری , توسعه پایداری روستایی , برنامه ریزی , خوئین