مهرناز محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز، موسسه آموزش عالی مهرگان
سجاد سورتیجی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران

گردشگری روستایی نوعی گردشگری پایدار است که ازمنابع نواحی روستایی بهره برداری می کند، اثراتتخریبی برمحیط ندارد و سود زیادی برنواحی روستایی ازجهت بهره وری اشتغال توزیع مناسب ثرورت و درآمدحفاظت ازمحیط زیست و فرهنگ روستایی به کارگیری و مشارکت مردم محلی و شیوه مناسب هماهنگی وتطابق ارزشها و عقاید سنتی با ارزشهای عصرنوین به همراه دارد. این مقاله، بر توسعه پایدار گردشگری روستاییتاکید دارد. در این دیدگاه، توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است که ضمن پاسخگویی بهنیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران بتوان وحدت و یکپارچگی،هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را تامین کند. روستای کندوان در 50کیلومتری جنوب تبریز به دلیل داشتن معماری صخره ای خاص خود توان بالایی را در جذب گردشگر داراست.روش تحقیق در پژوهش حاضر تحلیلی_توصیفی است که با توجه به اطلاعات کسب شده از طریق مطالعاتاسنادی و میدانی ابتدا به بررسی وضع موجود روستای کندوان پرداخته و سپس به تحلیل آینده روستا بعد از انجاماقدامات اکوتوریسمی پرداخته می شود. گسترش اکوتوریسم در این روستا یکی از راهکارهای رسیدن به توسعهپایدار در منطقه است.

اکوتوریسم، گردشگری روستایی، توسعه پایدار، روستای کندوان