محسن احدنژاد روشتی - عضو هیات علمی دانشگاه زنجان
اعظم بیگدلی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه زنجان

مفهوم شهر خلاق را می توان رویکردی جایگزین برای احیای شهر و تفکری جایگزین برای نگاه به شهر دانست. نقطهکانونی شهر خلاق، فرهنگ، آموزش، جو یا فضای خلاقیت تشکیل می دهد که نقش مهمی در احیا و توسعه مجدد شهریایفا می کند. به عبارت دیگر شهر خلاق تغییر از تولید کارخانه ای به تولید فکری یا خلاق و دوری از رویکرد دولت محوریبه حکمروایی یا همکاری مابین دولت، شرکت ها و سازمان های مردم نهاد را در برنامه ریزی ها مطرح می کند. با توجه بهماهیت برنامه ریزی شهری، پایه های شهر خلاق را می توان در سه زمینه اقتصاد، فرهنگ و مکان در نظر گرفت. بنابراین،در این چنین شهرها مدیران با ایجاد محیط های قابل اعتماد شهری با آزادی های تفریحی و فرهنگی سعی در جذب و حفظافراد و گروه های خلاق دارند تا این نیروی کار در عوض، ثروت را در اقتصاد دانش گسترش می دهد. شهرها برای تولیدثروت، باید محیط های شهری قوی از نظر فرهنگی از طریق برنامه های بهتر که بین مکان، اقتصاد و فرهنگ یکپارچگیایجاد نماید، بنازند. شهرها به عنوان نظام های فرهنگی درک می شوند، که توسط میراث انسانی و طبیعی شکل گرفته اند ومحصول ارزشها و عقاید شهروندان خود است. در این فرآیند گردشگری با توجه به ماهیت چندبعدی خود می تواند زمینه را ازطریق توسعه گردشگری فرهنگی و خلاق برای توسعه بهتر شهر فراهم کند. بنابراین در این نوشتار سعی بر این است تامفاهیم نظری شهر خلاق و توریسم خلاق مورد کنکاش قرار گیرد.

شهر خلاق، توریسم، توسعه شهری، توریسم فرهنگی