تاثیر سطح ایستابی کم عمق و شوری آب زیر زمینی بر کمک آب زیر زمینی به تبخیر تعرق و رشد گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.] در گلخانه

در این پژوهش تاثیر سطوح مختلف ایستابی کم عمق و شوری آب زیر زمینی بر کمک آب زیر زمینی به تبخیر و تعرق گلرنگ در شرایط دیم و آبی در یک آزمایش گلخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای مورد استفاده چهار عمق سطح ایستابی (50، 70، 90 و 120 سانتی متر) دوسطح شوری آب زیر زمینی (0/6 و 10 دسی زیمنس بر متر) و دوسطح آبیاری (آبیاری به میزان 75 درصد تبخیر از سطح ازاد آب و با دور 5 روز، و بدون آبیاری) بودند. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. برای ثابت نگهداشتن سطح ایستابی در گلدان ها دستگاهی ساخته شد که بر اساس اصول بطری ماریوت کار می کرد و میزان کمک آب زیر زمینی به تبخیر و تعرق و یا تبخیر از سطح خاک به وسیله آن قابل اندازه گیری بود. نتایج نشان داد که شوری آب زیر زمینی شرایط آبیاری و برهمکنش شوری و شرایط ابیاری بر تبخیر و تعرق گلرنگ اثر معنیداری داشت. اثر سطح ایستابی، شوری، شرایط آبیاری، برهمکنش سطح ایستابی ، شوری و شرایط ابیاری بر میازن تبخیر از سطح خاک معنیدار بود. در تمام سطح ایستابی تغییر شراط از ابی به دیم باعث کاهش معنی داری در میزان تبخیر از سطح خاک معنی دار بود. در تمام سطوح ایستابی تغییر شرایط از آبی به دیم باعث کاهش معنی داری در میزان تبخیر از سطح خاک معنیدار بود. درتمام سطوح ایستابی تغییر شرایط از آبی به دیم باعث کاهش معنی داری در میزان تبخیر و تعرق گردید ولی در شرایط ابی و دیم میزان تبخیر و تعرق درسطوح مختلف سطح ایستابی تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین مقدار تبخیر و تعرق (251 سانتی متر) در سطح ایستابی 50 سانتی متر با شوی 0/6 دسی زیمنس بر متر و در شرایط ابی، و کمترین مقدار (43/9 سانتی متر) در سطح ایستابی 90 سانتر متر با شوری 10 دسی زیمنس بر متر و در شرایط دیم صورت گرفت. نسبت کمک آب زیر زمینی به تبخیر و تعرق در دوره اعمال تیمارها در حالت آب زیر زمینی شور بین54/9-52/5 در شرایط آب زیر زمینی شیرین بین 82/7 – 81/7 درصد متغیر بود. نتایج نشان میدهد که اثر شوری، شرایط آبیاری، برهمکنش سطح ایستابی و شوری، بر همکنش شوری و شرایط آبیاری و برهمکنش سطح ایستابی، شوری و شرایط آبیاری بر سطح برگ معنی دار است. بیشترین سطح برگ در تیمار سطح ایستابی 70 سانتیمتر و در شرایط ابی با آب زیر زمینی شیرین وکمترین آن در تیمار سطح ایستابی 90 سانتی متر و شرایط دیم با آب زیر زمینی شور حاصل شده است. شوری آب زیر زمینی و آبیاری بر میزان ماده خشک تولید شده تاثیر معنی داری داشته است. افزایش شوری و خشکی هر دو باعث کاهش معنیدار ماده خشک تولید شده گردیده است. یبشترین وزن ماده خشک تولید شده در سطح ایستابی 120 سانتیمتر در شرایط آبی با شوری 0/6 دسی زیمنس بر متر و کمترین آن در سطح ایستابی 90 سانتیمتر و در شرایط دیم و با شوری آب زیر زمینی 10 دسی زیمتس بر متر حاصل گردیده است.

Keywords:

سطح ایستابی کم عمق , تبخیر و تعرق , گلرنگ , شوری آب زیر زمینی