حسن باقرنیا - استادیار تعلیم و تربیت، دانشگاه حکیم سبزواری
مریم رحمانی - دانش آموخته رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان
حسین موسی زاده - دانشجوی رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان

شهر مشهد به عنوان بزرگترین مرکز شهری در منطقه شرق ایران و از لحاظ جمعیت دومین شهر بعد از شهر تهراناست. گردشگری نقش بسزایی در جذب سرمایه در کلانشهر مشهد ایفا میکند به طوریکه در درجه اول مرهون وجودبارگاه مطهر امام رضا (ع) که هر ساله میلیونها زائر و مسافر از نقاط مختلف جهان به این شهر سفر مینمایند و همچنینبرخورداری از موقعیت مناسب جغرافیایی، ارتباطی، زیارتی، سیاسی و اقتصادی و به دلیل داشتن جاذبه های طبیعی زیبا ودل انگیز و چشم اندازهای بدیع مورد توجه خیل گسترده گردشگران می باشد. تحقیق حاضر سعی دارد براساس سنجه هایمختلف به پهنه بندی آمایشی توسعه گردشگری بپردازد و متغیرهای گوناگونی از قبیل شبکه معابر، مسیر رودخانه و مسیلها، شیب، جهت شیب، زمین لغزش، گسل، کاربری اراضی، زاویه شیب بحرانی، و خطر فرونشست و... به منظور بررسیافزایش میزان ظرفیت توسعه گردشگری با استفاده از مدل AHP مورد مطالعه قرار گرفته است که بالاترین اولوبت هامربوط به کاربری اراضی با 0.2 خطر فرو نشست با 0.14 و همچنین آنالیز ترافیک با 0.12 درصد بوده است و همچنین بااستفاده از مدل swot به تحلیل راهبردهای مهم در توسعه گردشگری پرداخته ایم.

امکان سنجی، گردشگری، AHP ، swot ، شهر مشهد