سید محمد کاظم موسوی نژاد - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر، گروه معماری، ماهشهر، ایران
حبیب نصیری فر - کارشناس ارشد مدیریت برنامه ریزی شهری، ایران
یاسر ایرانشاهی - مهندسین مشاور رهاد اکسین، ایران
فاطمه موسوی نژاد - کارشناس معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، ایران

ریشه ارتباط و علاقه انسان به گیاه از سالهای بسیار دور و شاید از دوران انسانهای اولیه نشأت می گیرد. در طول تاریخ استفاده از گیاه مسیر تکاملی و اشتقاق علمی گسترده ای داشته است. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن قابل مقایسه نیست. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می توانند اخلالات جدی درحیات شهرها به وجود آورد. فضای سبز را به منطقه ای پوشیده از گیاهان در داخل و اطراف شهرها می گویند که بیشتر دارای دو کارکرد مهم برای شهرها می باشند؛ تعدیل دما و تلطیف هوا و زیباآفرینی. و در این مقاله به جنبه زیبایی شناسی و نیازهای تعاملی انسان با فضای سبز در محیط های شهری می پردازیم.

فضای سبز، فضای سبز شهری، زیبایی شناسی شهری، طبیعت و معماری