محمد کرمی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
سونیا کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

هدف این مقاله بررسی و ارزیابی سطوح برخورداری مناطق نه گانه شهری شیراز از شاخص های مختلف توسعه پایدار شهری از طریق شاخص های بخش های مختلف بهداشتی- درمانی، فرهنگی- ورزشی، عمران و خدمات شهری، حمل و نقل و ارتباطی و جمعیتی است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جهت رتبه بندی مناطق شهری از مدل تحلیل سلسله مراتبی فازی (F.AHP) و سپس تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین مناطق شهری به لحاظ سطح برخورداری از امکانات و خدمات شهری نابرابری نسبی وجود دارد. مناطق 1 و 2 در سطح بالاتری از توسعه پایدار شهری قرار گرفتند. و مناطق 5 و 6 و 9 جایگاه های آخر قرار گرفتند. سپس مناطق با استفاده از روش تحلیل خوشه ای به سه خوشه تقسیم شدند که هر کدام سه منطقه شهری را شامل می شود. همچنین نتایج نشان داد که بین تعداد جمعیت مناطق و سطح برخورداری این مناطق رابطه ای وجود ندارد. و در نهایت نقشه سطوح پایداری برای مناطق شهری شیراز ترسیم شد.

توسعه پایدار شهری، مدل F.AHP، مناطق نه گانه شیراز، سیستم اطلاعات جغرافیایی