ایمان کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد خمین
سیامک سرلک - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد خمین

توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که پس از انقلاب صنعتی و معضلات ایجاد شده در رابطه با صنعتی شدن شهرها و توسعه تکنولوژیک شهرها و از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه (اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی) و توجه خاص به ملاحظات اکولوژیکی، شکل گرفته است. توسعه پایدار دارای رویکردی جامع، طبیعت گرا و انسان مدار ودربردارنده مفاهیم ارزشمندی در زمینه حفظ، ارتقاء و بهبود سلامت انسانها و نظام های اکولوژیکی در بلند مدت و تأمین نیازهای بشری، بدون از بین بردن توانایی نسل آینده است و رسیدن به پویایی اقتصادی، محیط زیست قابل زندگی و برابری اجتماعی از ابعاد مهم آن به شمار می آید. استفاده از ملاک ها و اصولی که خصوصیات کیفی سیاست ها و برنامه هاری کشوری را در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی و سایر حوزه های مرتبط، بتواند در قالب کمیت بیان کند، همواره به عنوان یکی از مسائل اساسی و مهمترین دغدغه های برنامه ریزان، سیاستمداران و پژوهشگران بوده است که این کار با استفاده از شاخص ها صورت می گیرد. شاخص ها معمولاً از نظریه ها، نگرش ها یا موقعیت ها سرچشمه می گیرند و مانند علائمی که مسیر را مشخص می کنند به صورت گسترده در حوزه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. روند پژوهش این گفتار از جمع بندی تعاریف آغاز و به اصول، مبانی، اهداف، نظریات و معرفی شاخص های توسعه پایدار شهری و چگونگیدستیابی به آن و نیز راهکارهایی در این زمینه پرداخته است.

شاخص، توسعه پایدار، اکولوژیک، برنامه ریزی