معماری همساز با اقلیم، (نمونه موردی: شهر سنندج)

در این تحقیق با توجه به ساختار جوان جمعیت در شهر سنندج و نرخ بالای مهاجرت روستائیان و نیاز هر چه بیشتر به مسکن شهری در رابطه با لزوم استفاده بهینه از منابع ملی به ویژه صرفه جوئی در زمینه مصرف انرژی در بخش ساختمان، متناسب باپارامترهای اقلیمی موجود و موقعیت منطقه مورد مطالعه از معیار ماهانی برای مطالعه وضعیت زیست اقلیم و میزان سازگاری اقلیمی بافت قدیم و جدید شهر سنندج وارائه پیشنهادهای معماری به منظور استفاده هر چه بیشتر از انرژی های طبیعی (خورشید، باد و ...) و صرفه جوئی در مصرف سوختهای فسیلی استفاده شده است. پس از محاسبه وضعیت زیست اقلیم شهر سنندج، مساکن موجود، بر اساس قدمت و ویزگی های معماری به سه دست؛ بافت جدید، قدیم و فرسوده تقسیم شدند و تعداد 142 نمونه از بافت های معماری در مناطق مختلف شهر سنندج انتخاب گردید. سپس بر اساس معیار ماهانی پرسشنامه ای تنظیم شد و با توجه به ویزگی های معماری هر کدام از نمونه ها، پرسشنامه ای تکمیل گردید. نتایج پرسشنامه ها برای هر بافت، جداگانه استخراج شده و این نتایج به منظور تطبیق با معیار ماهانی و برآورد میزان سازگاری اقلیمی مساکن، در نرم افزار رایانه ای spss با هم مقایسه و تحلیل شده اند. بر اساس معیار ماهانی، بافت قدیم شهر دارای بیشترین سازگاری با اقلیم محلی و بافت جدید دارای کمترین سازگاری می باشد و در مجموع حدود 50 درصد از مساکن شهر سنندج با شرایط اقلیمی محل، سازگار هستند.

Keywords:

جغرافیا , اقلیم , بیوکلیماتیک , آسایش , معماری , سنندج