هادی صادقی - دانشجوی دکتری برق قدرت دانشگاه شهید باهنر کرمان، عضو کمیته انرژی مرکز تحقیقات اتاق بازرگانی استان کرمان
مسعود رشیدی نژاد - استاد تمام بخش برق دانشگاه شهید باهنر کرمان، مدیر مرکز تحقیقات اتاق بازرگانی استان کرمان
امیر عبدالهی - استادیار بخش برق دانشگاه شهید باهنر کرمان، عضو ارشد کمیته انرژی مرکز تحقیقات اتاق بازرگانی استان کرمان

بر همگان مبرهن است که انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از احتراق سوخت های فسیلی، اثرات سوء زیست محیطی و آب وهوایی رابدنبال دارد؛ بطوریکه قادرست حیات بشر را بر روی زمین مختل سازد. از این رو، در سال های اخیر افزایش نگرانی های ناشی از مسائلزیست محیطی و تغییرات شرایط آب و هوایی از یکسو و تنگاتنگی ارتباط بین انرژی و اقتصاد از سوی دیگر، ترویج منابع انرژیتجدیدپذیر را در کانون توجه کشورهای جهان قرار داده است. در این راستا سیاست های مختلفی در زمینه انرژی و در مسیر دسیابی بهیک اقتصاد سبز و کم کربن، توسط دولت ها اتخاذ شده است که بر تصمیمات توسعه بخش تولید انرژی اکتریکی اثرگذار می باشند.مقاله پیش رو، با ارائه مدلی جامع در قالب یک مسأله غیرخطی آمیخته با اعداد صحیح (MINLP)، به ارزیابی تاثیر دو نمونه ازمعروف ترین سیاست های تدوین یافته برای ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر، تحت عنوان حق تعرفه و تعهد در سهم، بر ترکیب بهینهتولید الکتریسیته در برنامه ریزی توسعه انرژی می پردازد. مشاهدات حاکی از آن است که اجرای سیاست های مزبور می تواند تاثیر قابلتوجهی بر افزایش درصد نفوذ منابع تجدیدپذیر، کاهش آلاینده های انتشاریافته توسط بخش تولید، و لذا بر تحقق اقتصاد سبز داشته باشد.

برنامه ریزی توسعه انرژی الکتریکی، منابع انرژی تجدیدپذیر، سیاست های انرژی، اقتصاد سبز