آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی معلولین

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی معلولین می باشد. در همین راستا یک نمونه 40 نفری از معلولین شهرستان جاجرم (استان خراسان شمالی) که تحت پوشش سازمان بهزیستی بودند با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و تعیین شدند. میزان انگیزه پیشرفت نمونه با پرسشنامه انگیزه پیشرفت ACMT و میزان خودکارآمدی با سیاهه آکسفورد اندازه گیری شد. یادآوری می گردد مؤلفه ی خودکارآمدی یکی از خرده آزمون های سیاهه آکسفورد می باشد. پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است، که تعداد 40 نفر از آزمودنی ها که نمرات پایین تری از دو آزمون انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی کسب کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب و در قالب دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و متغیر مستقل آموزش مهارت های مثبت اندیشی به مدت 8 جلسه 1:30 ساعته بر روی گروه آزمایش صورت گرفت. یک هفته پس از پایان آموزش مجدداً پس از آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. نتایج آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد آنالیز بررسی قرار گرفت و نشان داد آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی معلولین معنادار می باشد.

Keywords:

مهارت مثبت اندیشی , انگیزه پیشرفت , خودکارآمدی , معلولین