نسرین اسمی - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه پیام نور تهران

مقدمه: از آنجا که بهزیستی انسان را می توان نتیجه تعامل وراثت، محیط زیست، سبک زندگی، وضعیت اقتصادی- اجتماعی دانست، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دلبستگی مکان و بهزیستی اجتماعی در دانشجویان پیام نور تهران است. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد. بدین منظور 200 دانشجوی دختر و پسر در حال تحصیل در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد روان شناسی دانشگاه پیام نور تهران به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی مکان صافری نیا (1390) و بهزیستی اجتماعی کیز (1998) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و ازمون تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دلبستگی مکان و خرده مقیاس های آن با بهزیستی اجتماعی و خرده مقیاس های آن رابطه مثبت معنی دار (p<0/01) وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از ررسیون حاکی از آن بود که دلبستگی مکان و خرده مقیاس های آن به طور معنی داری قادر به پیش بینی بهزیستی اجتماعی هستند. به علاوه، آزمون t نشان داد میزان دلبستگی مکان و بهزیستی اجتماعی در دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان با تقویت دلبستگی مکان در افراد به ارتفاء بهزیستی اجتماعی آنان کمک کرد.

دلبستگی مکان، بهزیستی اجتماعی