سوده مقصودی - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان
زهرا صالحی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
پژمان شیرمردی - کارشناس ارشد مطالعات زنان و خانواده، دانشگاه شهید باهنر کرمان

ارتباط والدین و فرزندان از جمله موارد مهمی است که سال ها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می آورد. از سوی دیگر یکی از تأثیرات مهم خانواده بر کودک، سبک های تربیتی والدین است که این سبک ها می توانند تا سال ها بر شخصیت و روح و روان فرزندان تأثیر گذارند و حتی تعدادی از این سبک ها موجبات بعضی از ترس ها و هراس های اجتماعی می شوند. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه شیوه فرزند پروری و فوبیای اجتماعی می باشد. به همین منظور، 110 زن خانه دار از چهار منطقه شهر کرمان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده متناسب با حجم و 109 نفر از زنان شاغل شهر کرمان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد پرسش نامه اضطراب اجتماعی (SPAI) و پرسشنامه شیوه های فرزند پروری دیانا بامریند را تکمیل کنند. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون های آماری شامل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که هیچ یک از سبک های فرزند پروری (آزاد گذاری، استبدادی و اقتدار منطقی) قادر به پیش بینی گذر هراسی و هراس اجتماعی نمی باشند. همچنین زنان شاغل و خانه دار نیز در متغیرهای گذر هراسی (t=2.02 و =0.04)، هراس اجتماعی (t=2.79 و p=0.006) و سبک های فرزند پروری استبدادی (t=2.23 و p=0.02) تفاوت معناداری داشتند؛ به طوری که زنان خانه دار هراس اجتماعی بیشتری داشته و سبک فرزند پروری آنها بیشتر استبدادی بود. اما زنان شاغل در گذر هراسی نسبت به زنان خانه دار میانگین بالاتری داشتند.

شیوه های فرزند پروری، اضطراب اجتماعی، شهر کرمان