بررسی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه بر اضطراب اجتماعی با توجه به اثرات میانجی سرکوبی هیجانی

این پژوهش به منظور تعیین نقش طرحواره های ناسازگار اولیه بر اضطراب اجتماعی با توجه به اثرات میانجی سرکوبی هیجانی صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. در راستای هدف فوق از جامعه دانشجویان دانشگاه تبریز تعداد 300 نفر به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طرحواره ناسازگار یانگ، اضطراب اجتماعی کانورد، تنظیم هیجان گروس و جان و جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته ها نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه به واسطه سرکوبی هیجانی نقش مثبت و معنی دار در نشانه های اضطراب اجتماعی دارد. مبتنی بر این نتایج می توان عنوان نمود که افزایش بکارگیری طرحواره های ناسازگار اولیه موجب افزایش استفاده از سرکوبی هیجان و در نتیجه کاهش استفاده از راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان می گردد. در نتیجه این دو عامل سبب افزایش اضطراب اجتماعی می شود. لذا یافته های پژوهش نشان می دهد که سرکوبی بعنوان یکی از راهبردهای تنظیم هیجانی قادر است در روابط بین طرحواره های ناسازگار اولیه و اضطراب اجتماعی میانجی گری کند.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , اضطراب اجتماعی , سرکوبی هیجانی