نقش الگوهای رفتاری در تربیت کودکان و نوجوانان

از مؤثرترین و کارسازترین شیوه های تربیتی، شیوه الگودهی و ارائه مصداق عینی است. تأثیر الگودهی و ارائهالگو در نقش پذیری و همانند سازی، امری طبیعی و فطری است که در همه انسان ها نهفته است. بخش قابل توجهی از رفتارها و مهارت های کلامی و اجتماعی کودکان و نوجوانان صرفاً از طریق مشاهده رفتار والدین و مربیان و همسالان به وجود می آید. هر قدر الگوهای رفتار بزرگسالان به خصوص والدین در خانواده، برای کودکان و نوجوانان مطلوب تر و محبوب تر باشد، میزان تأثیر پذیری بیشتر وپایدارتر می شود. روان شناسان تربیتی به این نتیجه رسیده اند که یادگیری اساس رفتار آدمی را تشکیل می دهد. یادگیری غیر مستقیم و ضمنی یا مشاهده، پایدارترین و مؤثرترین نوع یادگیری است که در این میان بیشترین نقش بر عهده الگوهای رفتاری است. یادگیری در تأثیر شخصیتی الگوها و در شکل گیری رفتار و منش کودکان و هنوجوانان فوق العاده، چشم گیر است، به ویزه برای کودکان پیش دبستانی و به خصوص دبستانی که در کنار خانواده ها یا الگوهای رفتاری دیگری همچون مدارس بعنوان دومین عامل مهم آشنایی کودکان و نوجوانان با هنجارها و ارزش های جامعه است.

Keywords:

الگوهای رفتاری , همانند سازی , مشاهده , هنجارها , ارزش های جامعه