بررسی مقایسه ای میزان تأثیر عوامل فرایندی و محتوایی بر انگیزش نیروی انسانی دانشگاه تبریز

هدف این مقاله بررسی مقایسه ای میزان تأثیر عوامل فرایندی و محتوایی بر انگیزش کارکنان ستادی دانشگاه تبریز بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان حوزه ستادی دانشگاه تبریز در سال 93-1392 (1044) نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده، 278 نفر انتخاب شدند. از این تعداد، 254 نفر مقیاس پژوهش را تکمیل و عودت نمودند. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت علی- مقایسه ای با رویکرد توصیفی- پیمایشی است. ابزار پژوهش، مقیاس محقق ساخته عوامل انگیزشی بود که پس از محاسبه روایی و پایایی توزیع و جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون تی استفاده شد. نتایج نشان داد که عوامل محتوایی (sig=00001) شامل عوامل انگیزش سلامت، تئوری z، سلسله مراتب نیازها، نیازهای سه گانه و عزت نفس و عوامل فرایندی (sig=0/0001) مؤثر در انگیزش کارکنان شامل عوامل مربوط به اسناد، برابری، ارزش - انتظار، تعیین هدف، تقویت، یادگیری و ارزیابی شناختی به طور یکسان در انگیزش کارکنان مؤثرند. جنسیت، سابقه کاری و تحصیلات در تأثیر عوامل محتوایی و فرایندی بر انگیزش کارکنان نقشی ندارند.

Keywords:

انگیزش , عوامل محتوایی , عوامل فرایندی , نیروی انسانی , دانشگاه تبریز