اثرات قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد بر رشد رویشی و زایشی سویا (Glycin max L.) رقم ویلیامز در منطقه کرمان

به منظور بررسی اثرات قطع ابیاری بر رشد رویشی و زایشی سویای رقم ویلیامز، آزمایشی در بهار 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان درقالب بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل 6 سطح قطع آبیاری درمراحل مختلف رشد بر اساس تقسیم بندی فهروکاوینس شامل شاهد (T0) ، قطع آبیاری در مرحله 4 گره ای تا اغاز گلدهی (T1) ، شروع گلدهی تا پایان گلدهی (T2)، شروع تشکیل نیام تا پایان نیام دهی (T3)، شروع تشکیل دانه تا پایان دانه بندی (T4) و شروع رسیدگی تا پایان رسیدگی (T5) بودند. نتایج حاصل از تجزیه داده ها نشان داد قطع آبیاری اثر منفی معنی داری بر صفات رشدی از قبیل ارتفاع ساقه اصلی، ارتفاع ساقه فرعی، تعداد گره در ساقه و وزن خشک اندام هوایی گذاشت. بیشترین مقدار کلیه صفات مذکور متعلق به تیمار شاهد بود. همچنین نتایج آزمایش نشان داد قطع آبیاری در مراحل 4 گره ای تا اغاز گلدهی ، گلدهی و نیام دهی بود که اثرات منفی معنی داری بر رشد رویشی گیاه گذاشت و تنها تنش در مراحل دانه بندی و رسیدگی بر خصوصیات رشدی سویا تاثیر نداشت. همچنین نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد عملکرد و اجزای عملکرد (به استثنای تعداد دانه در نیام) بطور معنی داری تحت تاثیر قطع آبیاری قرار گرفتند. قطع آبیاری در مرحله آغاز گلدهی تا پایان گلدهی بیشترین تاثیر منفی را بر عملکرد دانه و تعداد غلاف های ساقه اصلی و فرعی گذاشت و باعث کاهش 51/3 درصد عملکرد دانه و 43/7 درصد تعداد غلاف نیام ساقه اصلی و51 درصد تعداد نیام ساقه فرعی گردید. اما وزن دانه د رمرحله رسیدگی تحت تاثیر قطع آبیاری قرار گرفته و کاهش یافت. با توجه به نتایج بدست امده مرحله گلدهی و نیام دهی از حساسترین مراحل رشد سویا به قطع آبیاری بوده و تنش دراینمراحل باعث کاهش رشد رویشی، زایشی وعملکرد سویا می گردد.

Keywords:

قطع آبیاری , رشد , عملکرد , سویا