حسین کارشکی - عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
حمیده پاک مهر - دانشجوی دکتری تخصصی برنامه درسی دانشگاه فردوسی مشهد
اعظم محمد زاده قصر - دانشجوی دکتری تخصصی برنامه درسی دانشگاه فردوسی مشهد

منطق فازی نظریه ای است برای اقدام در شرایط عدم اطمینان این نظریه قادر است زمینه را برای استدلال استنتاج کنترل وتصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت فراهم آورد (جعفری خالدی ومیروکیلی ،1389 وطاهری 1378) که این عدم قطعیت ، مربوط به عدم صراحت وعدم شفافیت مربوط به یک پدیده خاص می باشد یعنی پدیده ممکن است ذاتا غیر صریح و وابسته به قضاوت افراد باشد (کوره یزان ،1382) برواضح است که بسیاری از تصمیمات واقدامات ما در شرایط عدم اطمینان بوده واز سویی دیگر حالت های واضح غیر مبهم بسیار نادر وکمیاب می باشند (هاجک ،2006واسلامی 2012) دراین نوشتار برآنیم که نشان دهیم در حوزه ای مثل برنامه درسی ، چگونه می توان با اتکا به منطق فازی نشان داد که تقلیل عنصری چون تدریس ، به شیوه سنتی وواحد جز نگاه تک بعدی ومبهم چیزی برای ما به ارمغان نمی آورد رهیافتی که مطالعه بر مبنای آن انجام گرفته است رهیافت فازی وروش استفاده مبتنی بر استدلال نظری است

منطق فاری ، تغییر برنامه درسی ،تدریس