سیده عصمت رضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی بیرجند

ایستای وتوقف درنظام خلقت بی معنی است. تحول تغییر ودگرگونی جزیی ازذات آفرینش است درواقع طراحی نظام هستی برای رسیدن انسان که نقطه ی اصلی آفریده های خداوند است به جایگاه واقعی اش صورت گرفته است (مقدادی ، 42). همه کشورها باگونه های مختلف حکومتی درقالب برنامه های درسی ملی انسان مطلوب خودراتعریف می کنند. درایران برنامه درسی ملی به دنبال پرورش فردی است که به مراتبی ازعبودیت خداونددست یابدوحیاتی طیبه داشته باشد( آقازاده، 1390).تحولات ناشی ازتغییرات اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی سال های اخیر نقش دیرین آموزش وپرورش رابه کلی دگرگون ساخته است وانتظار می رودکه آموزش وپرورش به مثابه ی محورتوسعه، خودتوسعه آفرین ومحرک سایربخش درامرتوسعه باشد. یکی اززمینه های توسعه درآموزش وپرورش تغییرو بازنگری برنامه های درسی است( احمدی، 1386)این حوزه مطالعاتی یعنی تغییریااصلاح برنامه های درسی محصول تجارب گران قیمت دهه 1960 درایالات متحده ی امریکا می باشد که تلاش می شد باایجاد تحول دربرنامه های درسی نظام آموزشی را کارآمدتر سازند( مهرمحمدی، 1390).

تغییر ،برنامه درسی ملی