مریم قاسمی - مسئول دانشچوی دکترای دانشگاه خوارزمی تهران
نعمت الله موسی پور - دانشیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی واجتماعی وزارت علوم و تحقیقات وفناوری

بدون شک دوران معاصر ،تعلیم وتربیت یکی از فعالیت های مهم بشری در تمام جوامع محسوب می گوید بشرامروزی برای رویارویی موثر با چالش های علمی ،صنعتی ،فرهنگی ،اقتصادی ،اجتماعی واخلاق بستری مناسب تر ومواجه تر از نظام تعلیم وتربیت شناسایی نکرده وبدین سبب تحول در نظام های آموزشی به عنوان پیش نیاز نیل به اهداف توسعه پایدار ارزیابی شده است (مهر محمدی ،1386) پیچیدگی فزاینده ساختارهای اجتماعی ولزوم تربیت وآماده سازی شهروندان برای زندگی در محیط تحول یابنده از یک سو وتعادل دیدگاه های در خصوصی نقشی که در آن میان در قرن جدید ایفا می کنند از سوی دیگر بیش از پیش مسوولان را سرگرم هدایت وسازمان دهی فزایندهای آموزش مدرسه ای نموده است اما انتظاری که از مدرسه مطرح است زمینه سازی برای تحقق شایستگی هاست دراین میان برنامه های درسی به عنوان محوری ترین عامل در تعیین سرنوشت نسل آینده از اهمیتی وچندان برخوردار است(طالب زاده نوبریان وفتحی واجارگاه ،1382) برنامه درسی که بتواند زمینه ساز تحقق شایستگی ها باشد برنامه ای است که بینادی آن بر تلفیق نهاده شده است تولید واجرای چنین برنامه هایی نیازمند بهره گیری از اصول وضوابط برنامه ریزی های میان رشته ای است عدم موفقیت در تولید واجرای این نوع برنامه های درسی دست اندرکاران نظام آموزشی را به تغییر برنامه های درسی هدایت کرده است اما نا آگاهی ازاین نوع برنامه ریزی سبب می شود که هدف مورد نظر حاصل نشوی همچنین برنامه درسی یکی از پدیده های پیچیده ای است که هنگام سروکار داشتن با آن احساس نیاز به چارچوب های مناسب احساس می شود منطق بنیادین برنامه درسی میان رشته ای این است که یادگیرندگان نیازمند فرصت هایی هستند تا بتوانند روابطی که بین رشته های علمی متعدد وجوددارد درک کنند تا بتوانند توانمندی ها ودانش کسب شده را در جهان واقعی به کار ببرند (جاکوبز 1989 وببین 1997).

برنامه ریزی میان رشته ای ،تغییر ،برنامه درسی