امیر پوررستگار - دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، استان فارس، شهرستان مهر، چاهو، جنب مسجد صاحب الزمان

طب در فرهنگ ایرانی در غالب دوران نقش مؤثری داشته است. خصوصاً با ظهور طبیبان و نویسندگان طبی. از جمله نمود و ظهورهای طب و متفرعات آن، آثار منظوم و منثور ادب فارسی است. شاعران و نثر نویسان به اقتضای سواد طبی و مضمون خواهی ادبیشان، از طب و زیر شاخه های آن سود برده اند. اگر حکیمی هم به عالم شاعری روی می آورد، بی شک طبیبانه های او بیشتر هم می شد. در این میان، اگر چه سعدی شیرازی، شاعر شهیر ایران، به حکیم و طبیب شهره نیست اما اشارات او به طب، خصوصاً به گیاهان دارویی و کاربردهای درمانی و ادبی آن مشهود است. سعدی به لحاظ اشراف برفرهنگ عمومی و باورهای زمان خود، به تناسب کلام خود، گیاهان دارویی را یا درجهت مضمون آفرینی شعری_ هنری به کار گرفته و یا به دنبال بیان اهمیت و خواص گیاهان بوده است.

طب،گیاهان دارویی، سعدی شیرازی، خواص درمانی، کاربرد ادبی_ هنری