محمد رضا سلیمانی یزدی - دانشیار گروه مکانیک دانشگاه امام حسین(ع)- تهران- ایران
اکبر سراداران - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنایع و معادن- تهران- ایران
بهنام کوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنایع و معادن- تهران- ایران
محسن غفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنایع و معادن- تهران- ایران

هدف از این تحقیق بدست آوردن شرایط بهینه ى فرآیند کشش عمیق است. در شرایط بهینه مى توان از ورقى با مساحت اولیه ى کمتر بدون رخ دادن پارگى استفاده کرد. در این مقاله از روش بهینه سازى الگوریتم ژنتیک براى بهینه سازى فرآیند کشش شامل مقدار نازک شدگى در ورق وباطبع مقدار اولیه ورق، استفاده شده است. پارامترهاى مهم فرآیند شامل سرعت حرکت سنبه، نیروى ورقگیر، شعاع ماتریس، شعاع سنبه، اصطکاک بین ورق و ماتریس، اصطکاک بین ورق و ورقگیر و اصطکاک بین ورق و سنبه به عنوان ورودى در نظر گرفته شده اند. از نرم افزار آباکوس براىمدل سازى فرآیند استفاده و با نتایج تجربى، صحه آزمایى مدل شبیه سازى انجام شد. با استفاده از داده هاى حاصل از مدل شبیه سازى و روش آمارى رگرسیون، رابطه اى بین پارامترهاى ورودى و خروجى فرآیند بدست آمد. نتایج بدست آمده نشانگر کاهش 2% در مقدار ورق استفاده شده اولیه است.

فرآیند کشش عمیق، شبیه سازى در آباکوس، تابع رگرسیون، الگوریتم ژنتیک