بررسی قانون کار ایران از منظر اشتغال جوانان

اشتغال یکی از مهمترین حقوق بشری است که بهره مند شدن از آن می تواند زمینه ساز بهره مندی فرد از بسیاری از حقوق دیگر از قبیل حق مسکن ، غذا ، مراقبتهای بهداشتی قرار گیرد و از این رو در اسناد بین المللی و منطقه ای حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است . در این میان ، مساله اشتغال برای جوانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است . جوانان ، پس از پایان رساندن دوران تحصیل خود ، برای کسب استقلال و ایجاد پایه های زندگی جدید خود نیازمند اشتغال هستند. همچنین فراهم نبودن اشتغالی مولد و با شرایط مطلوب و منصفانه می تواند برای این گروه ، آسیبهای زیادی ایجاد کند که از جمله می توان به تاخیر در تشکیل خانواده ، بزهکاری و اشتغال در بخش غیررسمی با دستمزد و شرایط نامساعد اشاره کرد. آنچه که در خصوص اشتغال جوانان واجد اهمیتی بنیادین تلقی می شود چگونگی گذر آنان از مرحله تحصیل به اشتغال است . این گذر صعب عمدتا سبب می شود آمار بیکاری در میان جوانان از سایر گروهها در جامعه بیشتر باشد. از همین روست که همواره بیکاری جوانان مورد توجه خاص قرار گرفته و برنامه ها و تدابیر ویژه ای برای حل این مشکل طراحی شده است . این مقاله در پی آن است که با طرح موضوع اشتغال جوانان و چالش های ناظر به آن ، به قانون کار جمهوری اسلامی ایران از این منظر نگریسته و فرصتهای این قانون در باب مساله اشتغال جوانان و ورود آنان به بازار کار را مورد مطالعه و بررسی اجمالی قرار دهد.