میرهادی موذن جمشیدی - استادیار دانشگاه پیام نور، گروه مدیریت و اقتصاد، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
نرجس حق پرست کنارسری - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی ، دانشگاه پیام نور ،گیلان، ایران

سرمایه اجتماعی به عنوان یک ظرفیت (جوهر اجتماعی) محسوب می گرددکه باعث تسهیل هماهنگی و همکاری در جامعه وگروه می شود. در واقع هر سازمانی ، برای دستیابی به اهداف خود ، علاوه بر افراد آگاه و با تجربه و امکانات و ابزار مادی ، به عوامل مانند انسجام درون گروهی، همکاری و مشارکت کارکنان با یکدیگر و ... نیاز دارد که این عوامل، همان عوامل تشکیل دهنده سرمایه های اجتماعی هستند. لذا تلاش سازمان ها در جهت افزایش اعتماد و مشارکت اجتماعی، باعث بهبود روابط اجتماعی و اعتماد بین افراد و افراد با سازمان ها و دولت ها خواهد شد و این وضعیت کمک می کند تا سازمان ها از حداکثر نیروی انسانی و مادی خود در جهت توسعه اهداف خود استفاده نمایند و در نهایت خلاقیت و نواوری را که یکی از مهم ترین سرمایه های اجتماعی است را به ارمغان می اورند. هدف ما در این مقاله این است که در ابتدا، به توضیح ماهیت سرمایه اجتماعی و خلاقیت کارکنان در سازمانها بپردازیم و سپس در مورد رابطه سرمایه اجتماعی و خلاقیت کارکنان توضیحاتی را شرح دهیم و تاثیرات انها را در پیشرفت و توسعه سازمان ها بازگو نماییم

سرمایه اجتماعی ، خلاقیت ، سازمانها