تعیین اثر دوره تصدی حسابرس و اندازه موسسات حسابرسی بر کیفیت حسابرسی با درنظر گرفتن نقطه زمانی بازگشت کیفیت حسابرسی

هدف این پژوهش تعیین اثر دوره تصدی حسابرس و انداه موسسات حسابرسی بر کیفیت حسابرسی با در نظر گرفتن نقطه زمانی بازگشت کیفیت حسابرسی می باشد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از مدل لی بروکس و همکاران ( 2012 )، نمونه ای مشتمل بر 110 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1382-1391 انتخاب گردید. نتایجضمنی این پژوهش حاکی از غیرخطی بودن ارتباط بین دوره تصدی حسابرس و کیفیت حسابرسی می باشد. بدین صورت که تا محدوده ای از دوره ی تصدی حسابرس (غالب شدن اثر آموزشی) این تأثیر مثبت و افزاینده کیفیت حسابرسی می باشد، سپس بهدلیل (غالب شدن اثر تعهدی) به صورت نزولی و کاهنده ی کیفیت حسابرسی می باشد.همچنین نتایج پژوهش بیانگر تأثیر مثبت و مستقیم اندازه مؤسسه حسابرسی بر کیفیت حسابرسی می باشد.نهایتا یافته های پژوهش بیانگر اینست که در موسسات بزرگ بهطور میانگین تقریبا سه سال دوره تصدی حسابرس دارای تأثیر افزاینده بر کیفیت حسابرسی و بعد از آن، دوره تصدی حسابرس وکیفیت حسابرسی رابطه معکوس پیدا می کنند، اما برای سایر موسسات این دوره دو سال می باشد

Keywords:

دوره تصدی حسابرس , اندازه موسسات حسابرسی , کیفیت حسابرسی , نقطه زمانی بازگشت