بررسی رابطه بین پایداری اجتماعی و فضای باز مجتمعهای زیستی

تعاملات اجتماعی پدیدهای است که با برقراری ارتباط به وجود میآید و به نقشپذیری مردم درمحیط بستگی دارد و باعث ایجاد پایداری اجتماعی میشود. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین میزان تاثیر فضای مشترک مجتمعهای زیستی بر ایجاد تعاملات اجتماعی،ارزیابی نقش مولفههادر فضای بازو مولفههای تاثیرگذار درایجاد تعاملات اجتماعی و همچنین بررسی رابطه بین متغیرهای ، فضای باز تعاملات اجتماعی در مجتمع های زیستی میباشد.روش تحقیق پیمایش و ابزار تحقیق پرسشنامه میباشد. جامعه آماری تحقیق ساکنان دو مجتمع معالی آباد و پایگاه در شهر شیراز بوده و نمونهای برابر با 312 نفر توسطفرمول کوکران به صورت تصادفی سیستماتیک بین دو مجتمع انتخاب شد. جهت تجزیه وتحلیل وآزمون فرضیات از نرم افزارSPSS استفاده شد.یافتههای پژوهش بر حسب محاسبه ضریب همبستگی پیرسون بیان شده است. نتایج نشان داد متغیرهای تعلق به مکان ،تنوع ،خوانایی و امنیت بر تعاملات اجتماعی در مجتمع مسکونی پایگاه شیراز تاثیر بیشتری داشته است ، ولی در مجتمع معالی آباد با توجه به عدم انسجام اجتماعی و از همگسیختگی فضای باز موجود تاثیر متغیرها بر تعاملات اجتماعی کمتر بوده و ساکنین احساس تعلق کمتری به زیستگاه خود دارند و سرزندگی در این فضا پایینتر میباشد. در این پژوهشاثبات شد مولفههای اجتماعی بر کیفیت عملکردی فضا به عنوان بستر شکلگیری روابط اجتماعی وفضای بازمطلوب در مجتمع های مسکونی در ایجاد پایداری اجتماعی وکیفیت مکان تاثیر دارد. با توجه به پتانسیل های این مکان می توان با ایجاد نظم اجتماعی و توجه به نقش وقابلیت های طراحی محیط کالبدی وکیفیت عملکردی فضا تعاملات اجتماعی و پایداری اجتماعی در فضای زیستی را افزایش داد.

Keywords:

فضای باز , تعاملات اجتماعی , امنیت , خوانایی , پایداری اجتماعی