مجید شمس - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر، گروه جغرافیا، ملایر، ایران
علی صفاری راد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر، ملایر، ایران
احمد قاسمی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر، ملایر، ایران

امروزه بارشدفزاینده جمعیت درکلان شهرهادرسطح جهان بویژه درکشورهای درحال توسعه وبه دنبال آن افزایش مشکلات ومسائل ناشی ازروندشهرنشینی لجام گسیخته درسطح این کشورهادرابعاد مختلف ،لزوم رویارویی بااین چالش های جدیدشهرنشینی موجب ضرورت دگرگونی هایی درشیوه های مدیریت شهری درکلان شهرهاراشده است،بنابراین شهرسازی مشارکتی به عنوان یک رهیافت جدید ویک نظام برنامه ریزی کارآمدمی توانددرصورت تحقق دقیق وکارشناسانه بادرنظرگرفتن تمامی جوانب وشناخت کام ازنظرات وخواسته های ساکنان هرشهر بسیاری ازمشکلات امروزه درکلان شهرهاراکاهش وبه مرورزمان ازبین ببرد.روش این پژوهش براساس هاد کاربردی و براساس ماهیت توصیفی- تحلیلی می باشد وجمع آوری این اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه ای ،اسنادی و میادانی انجاام گرفته است .بدین منظوردرراستای دستیابی به اهدا این پژوهش ابتداپرسشنامه ای ازنوع سئوالات بسته پاسخ بااساتفاده ازطیف لیکرت که دارای روایی وپایایی مناسب بوده تدوین وبراساس روش نمونه گیری به شیوه تصادفی درسطح منطقه یک شیرازتوزیع شدوسپس داده های بدست آمده راباستفاده ازنرم افزار SPSS موردتجزیه وتحلی قرارداده ودرنهایت به اراله راهکارهایی جهت مشارکت بهینه ساکنان منطقه مبادرت شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهدرابطه معنادار بین عدم وجودبرنامه ریزی صحیح ونقش آن درمشارکت کمترشهروندان منطقه یک شیراز وارتباط معنا داربین شیوه های مدیریت شهری ومیزان مشارکت پذیری بیشترساکنین منطقه وجوددارد.به نظرمی آیدجهت مشارکت بیشترساکنان منطقه ضروری است مدیران شهری هرچه سریعتربرنامه ریزی های لازم راانجام داده وباتغییردرشیوه های مدیریت سنتی گذشته باعث افزایش میزان مشارکت مردم دربرنامه های توسعه شهری شوند.

کلان شهرها، مدیریت شهری ،شهرسازی مشارکتی،منطقه یک شیراز