نقش خطواره های ژئومورفولوژیک بر نحوه شکل گیری شهرهای مستقر در رشته کوه های زاگرس مطالعه موردی: شهرهای شیراز و الیگودرز

شهرها تجلی گاه اصلی فرهنگ و تمدن انسانی هستند. شاخص ترین وضعیت طبیعی در رابطه با مکان استقرار شهر ها زمین ریخت شناسی یاهمان ژئومورفولوژی است. وضعیتی که پستی و بلندی های زمین و دیگر وضعیت های شکل زمین را نمایان می سازد. شهرها به واسطه اینشرایط طبیعی بنیان می یابند و شروع به توسعه و گسترش می کنند. پس از بنیان، شهرها توسط چند شاخص ژئومورفولوژیک شامل خطواره های ژئومورفولوژیک، سطوح ژئومورفولوژیک و حوزه های آبی محدود کننده، تحت تاثیر قرار می گیرند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عوامل ذکر شده شامل خطوط و سطوح و حوزه های آبی، بر روی چگونگی شکل گیری شهرهای حوزه کوهستانی زاگرس می باشد که دو شهر شیراز و الیگودرز به صورت موردی بررسی شده اند. نوع پژوهش در این مقاله، بر اساس هدف بنیادی و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می باشد. به فراخور موضوعات مطرح شده در این مقاله از روش های مطالعه سیستم های ارضی و تدوین نقشه های ژئومورفولوژی و بهره گیری از اطلاعات کتابخانه ای استفاده شده است. در پژوهش حاضر با داده های توصیفی و مکانی روبرو هستیم که در تجزیه و تحلیل ها از نرم افزارهای Didger ، ArcGIS ، Google Earth و داده های Dem ایران استفاده شده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که این دو شهر کاملا متاثر از خط القعر ها و خط الراس ها شکل پذیرفته اند و این نوع شکل گیری باعث تاثیر بر دیگر مسائل شهری آنها شده است

Keywords:

خطواره های ژئومورفولوژیک , سطوح ژئومورفولوژیک , شکل شهر , شهر شیراز , شهر الیگودرز , رشته کوه های زاگرس