شبنم قلمی - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

مقاله حاضر به بررسی ارتباطات درونی بین تحولات اخیر در مدیریت تعارض و فرایندهای ارزیابی تاثیرات در برنامهریزی شهری کشور فنلاند پرداخته است. این مقاله با معرفی حوزههای مرتبط با ارزیابی تأثیرات و مدیریت تعارض آغاز میشود. سپس توسعهی شیوههای ارزیابی تأثیر و وضعیت میانجیگری تعارض در برنامهریزی کاربری زمین فنلاند را مورد بحث قرار میدهد. برای نمونه از طرح توسعه پر کردن کورتینریتی 1 برای نشان دادن نحوهی عملکرد سیستم برنامهریزی فنلاند در شرایط تعارض و نحوهی مشارکت در ارزیابی اثرات اجتماعی در مدیریت تعارضهای برنامهریزی ، استفاده شده است. سؤال اصلی تحقیق این بوده است که فرایندهای ارزیابی اثرات چگونه در مدیریت تعارض مشارکت میکنند؟ بر مبنای تجربه فنلاند، چنین استدلال میشود که ارزیابی تأثیر اجتماعی طرحهای کاربری زمین میتواند در مدیریت تعارض بهویژه در غیاب فرایندهای میانجیگری تعارض نهادیشده نقش داشته باشد. بهعلاوه، ارزیابی تاثیر اجتماعی ممکن است ویژگیهای میانجیگری تعارض بهدست آورد که به میزان و شدت مشارکت ذینفعان در فرایند و کیفیت ادغام آن بین تولید دانش و تصمیمگیری بستگی دارد. بهطور همزمان شیوههای میانجیگری تعارض و بینشهای نظری میتواند کاربرد ارزیابی تاثیر اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد تا به آن کمک کند با آگاهی بیشتری به ناسازگاری کاربری زمین بپردازد.

ناسازگاری کاربری زمین، برنامهریزی شهری، میانجیگری، ارزیابی تاثیر اجتماعی، مشارکت عمومی، فنلاند