محمد مهدی داداشی چکان - دانش اموخته کارشناسی ارشد ،رشته فقه وحقوق جزا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
جمال بیگی - استادیار گروه فقه وحقوق جزا،دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه ،ایران

طبعیت پیرامون انسان وعوامل متشکله آن دردوران باستان وتاپیش ازظهور تکنولوژی ونظام های جدیدصنعتی، ازاهمیت جایگاه ویژه ای برخورداربوده است. دربرخی نگرش ها وجهان بینی ها، طبیعت بدان اندازه مهم بوده که حتی به عنوان امری مقدس و قابل ستایش تلقی می شده است. به طوری که درذهن ایرانیان باستان، عناصر طبیعت، گردانندگان اصلی دنیا به شمارمی آمده اند و می توان گفت که طبیعت دوستی، درتمامی وجوه زندگی آن ها نفوذ کرده بود.درتاریخ فرهنگ های دیگرجهان نظیریونان و هند قدیم نیز تشابهاتی دراین زمینه دیده می شود. اما دوران مدرن وپس ازانقلاب های علمی و صنعتی، انسان با اعتقاد به توسعه و پیشرفت تکنولوژی به عنوان عاملی برای دست یابی به خوشبختی ورفاه، سعی برکنترل طبیعت وتسلط برآن نمودو به بهانه ی تسلط برطبیعت، به تدریج زمینه های تخریب و نابودی آن رافراهم نمود. این مقاله می کوشد با نگرشی اجمالی برمقررات ناظربرمحیط زیست، تروریسم زیست محیطی را باتکیه برفناوری هارپ تبیین نموده وچالش های فراروی عدم جرم انگاری آن درایران رادرپرتو اسناد بین المللی موردنقد وبررسی قراردهد.

محیط زیست ،تروریسم زیست محیطی ،هارپ ،مقررات ایران ،اسناد بین المللی