لیلا بدری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان ،ایران

درجوامع بشری همیشه رفتاری غیرانسانی نسبت به اشخاص اعمال می گردد ازجمله این رفتارها که موجب آزارروحی وجسمی اشخاص می شود وآنان را درشرایط بسیارسختی قرارمی دهد باید به نوعی ازرفتاراشاره کردکه درحقوق کیفری تحت عنوان شکنجه موردبحث قرارمی گیرد. مطالعه تاریخ تحول شکنجه نشان می دهد که این پدیده ازهمان دوران اولیه به اشکال مختلف معمول بودوچهره های مختلف آن به تازگی ظهورنیافته بلکه قدمتی کهن مانند سایر پدیده های ضداجتماعی دارد. شکنجه نقض آشکارحقوق بشرورفتاری علیه حرمت و کرامت انسان به شمارمی رود .ارتکاب شکنجه ازجمله شدیدترین جرایم ودرواقع یک جنایت بین المللی محسوب می شود، این جرم ازطرفی به دلیل ارتباط آن باعاملان دولتی وازطرف دیگرهتک حرمت و حقوق انسانی به ویژه درحقوق داخلی وبین المللی ازاهمیت وحساسیت قابل توجهی برخورداراست ، مجمع عمومی سازمان ملل این عمل رامحکوم وحقوق بین المللی ونیزحقوق داخلی آن رامنع نموده اند، همچنین باید اذعان کردکه اطلاعات به دست آمده از این راه فاقد ارزش قانونی می باشد. باوجودتلاش های بین المللی برای برچیده شدن شکنجه، این عمل ضد انسانی هنوز هم درعالم خاکی رواج دارد. یکی ازمهم ترین دستاوردهای حمایت بین المللی حقوقی بشری منع ومبارزه با شکنجه است.امروزه حق رهایی ازشکنجه حقی تعلیق ناپذیرمی باشد ازاین رو ممنوعیت شکنجه جنبه مطلق دارد.با توجه به این که اصل ممنوعیت شکنجه درحقوق بین الملل نه تنها مطابق هنجارهای عادی تثبیت یافته بلکه به دلیل اهمیت درحمایت ازحیثیت انسانی به مرتبه قاعده آمره حقوق بین الملل ارتقاء یافته وبه رسمیت شناخته شده است، به همین دلیل نقض آن ازسوی هردولتی موجب مسئولیت بین المللی آن درقبال کل جامعه بین المللی می شود

حقوق بشر ،شکنجه ورفتارهای غیر انسانی ،مسئولیت بین المللی ،ممنوعیت مطلق