پویا جودی گل لر - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری و منطقه ای گروه شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی
وحید مستوفی - کارشناس ارشد طراحی شهری گروه شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان

تجربه تهیه برنامه های توسعه شهری و منطقه ای و میزان تحقق و انعطاف پذیری آن ها در دهه های اخیر باعث سلب اعتماد مدیران و برنامه ریزان از روش ها و فنون مبتنی بر پیش بینی و تحلیل روندها شده است.عدم قطعیت در زمینه پیش بینی درست و کامل اهداف اولویت ها و اقدامات موجب می شود تا مسیر برنامه ریزی دست خوش تغییرات وسیعی قرار گیرد و از اینرو رهیافت های سنتی برنامه ریزی در مواجهه با عوامل غیر قطعی و تغییرات محیطی عناصر محیط سیستم برنامه ریزی فضایی کارایی خود را از دست داده اند.مقاله حاضر با شناسایی ضرورت مطالعه رهیافت های آینده پژوهشی روشی توصیفی و تحلیلی را اختیار کرده و سعی بر آن دارد تا با معرفی رهیافت های آینده پژوهی و آینده نگاری از قابلیت های این علم در توسعه ی فنون برنامه ریزی شهری و منطقه ای بهره ببرد.از رهیافت های موجود در این چارچوب می توان به سناریو نویسی و یا برنامه ریزی مبتنی بر سناریو نویسی و برنامه ریزی پیشایندی اشاره کرد با بررسی ویژگی های فرایندها و موانع پیش روی این رهیافت ها سازوکار استفاده برنامه ریزی فضایی از آن ها تشریح شده است.ما حصل این امر فراهم ساختن مبنایی برای برنامه ریزی راهبردی به منظور برخورد با نا معلومی های موجود در سیستم برنامه ریزی و محیط آن هست.

سناریو_آینده پزوهشی_برنامه ریزی شهری و منطقه ای_برنامه ریزی پیشایندی