فاطمه فوشانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب گروه معماری تهران ایران

پیشرفت جوامع بشری و روبه مدرنیته شدن معماری متاسفانه علیرغم پیشرفت تکنولوژی سبب بوجود آمدن مشکلات روزافزون روانی دراکثرشهروندان شده است این مقاله درحقیقت تحقیقی دررابطه با تاثیر نوستالژی برمعماری و حس تعلق به مسکن است نوستالژی احساس بی نهایت قدرتمندی است این احساس میتواند ما را به بالا ببرد اسوده خاطر سازد خاطرات محبت امیز برای ما ایجادکند و یامارا به پایین بیاندازد مارا بسیارگوشه گیر و تنها نماید و یا افسرده و مضطرب سازد تنهاچیزی که پس ازسالها دوری یک شهروند را به شهر و کشورش باز می گرداند نوستالژی خاطرات و گم شده هاس ذهنی اوست نتیجه این است که یک تهرانی وقتی امروز به تهران بیاید که هیچ جای آشنا ندارد و به شمیرانی برود که به یک منهتن کوچک تبدیل شده دیگر چیزی اورا پایبند و ماندگار نمی کند و میتواند به راحتی ازوطنش دل بکند زنده نگهداشتن اثارقدیمی برای تحکمی ریشه های اجتماعی است باتوجه به بررسیها ضرروت توجه به نوستالژی و احساس خاطره انگیزی را تعلق انسان به مکان زندگی و هویت گمشده اوست و باید به آن پرداخته شود تا احساس تعلق به فضای مسکونی محسوب شود و اثرات مخرب رونی مدرنیته شدن را ازبین برد

نوستالژی ، انسان ، احساس ، معماری ، خاطره انگیزی