محمد عرفانیان دانشور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
علی اصغرزاده - دکترای معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

ترس ووحشت یکی ازحالات اصلی انسانی است که دروجود انسان نوعی احساس مبهم و هشداردهنده را ایجاد میکند هرحالتی برای به ظهور رسیدن نیازمند فضایی با شرایط و موقعیت مرتبط با آن می باشد تابتواند به طور کامل و صحیح برمخاطب تاثیر دلخواه و موردنظر پدیدآورنده ی اثررا بگذارد موضوع وحشت نیز ازجمله موضوعاتی است که به عنوان نوعی حالتخاص احساسی همراه با ترس واضطراب را به فرد منتقل می کند و لزوم بروز آن نیازمند نوعی فضاسازی مخصوص می باشد که میتوانددرشرایط فیزیکی یامجازی رخ دهد و یاحتی با دیدن یک تصویر یا صدا درذهن ادمی ایجادشود ازسویی معماری به عنوان بستر و ظرف فضا همواره با تمامی حالات انسانی درارتباط تنگاتنگ قراردارد و ازسوی دیگر سینما درجایگاه تصویرسازی جریان زندگی انسان نیز با معماری همسو وهم راستا می باشد تابتواند بهترین نمود را برای نمایش ا حساسات صریح انسانی ارایه دهد ضرورت ژانر وحشت درسینما ومعماری همواره ازموضوعات بحث برانگیز بوده که برای دستیابی به این مهم ابتدا باید معنای وحشت به طور کامل تدقیق شود لذا ضمن برریس مختصر مفهوم فضای وحشت درسینما و معماری به تحلیل جایگاه وحشت درسینمای هیچکاک به روش تفسیری و بااستفاده ازتدابیر تحلیلی - مقایسه ای پرداخته و سپس این مفهوم درسینمای هیچکاک و نحوه ارتباط آن بامعماری تحلیل میشود ازاین رو به عنوان نمونه موردی ابتدا فیلم روانی ساخته ی الفرد هیچکک را ازدیدگاه اندیشمندان علم روانکاوی ازجمله ژاک لاکان و زیگموند فروید بررسی کرده و پس ازآن فضای تاثیر گذاری ناشی ازژانر وحشت درفیلم روانی درسینمای هیچکاک و ارتباط آن با معماری مورد تحلیل و مقایسه قرار میگیرد بدین ترتیب مبنای چارچوب نظری این پژوهش هدف یابی معنا و جایگاه وحشت درسینمای منحصربفرد الفرد هیچکاک و یافتن نقش معماری درنوع ارتباط و اثرگذاری برآن می باشد

وحشت ، سینما ، معماری ، سینمای هیچکاک ، روانکاوی