بهناز علیپور - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، پردیس بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد مرکز پژوهشی غشا و فرآیندهای غشایی دانشگاه فردوسی مشهد.
مهدی پورافشاری چنار - مرکز پژوهشی غشا و فرآیندهای غشایی دانشگاه فردوسی مشهد.دانشیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد .
حامد عزیزی نامقی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز دانشگاه سمنان.
رضا عمارلو - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد.مرکز پژوهشی غشا و فرآیندهای غشایی دانشگاه فردوسی مشهد.

در این پژوهش عملکرد غشای ترکیبی فیلم نازک در فشار پایین bar ۷ به منظور نمکزدایی از آبهای لبشور ppm 2۰۰۰ با تغییر شرایط ساخت لایه نگهدارنده پلیسولفونی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور زیرلایههای پلیسولفونی به کار رفته در فرآیند اسمز معکوس در غلظتهای wt% 1 - ۰ از نانوذره تیتانیا 2TiO ، غلظتهای پلیمر PSf %wt 2۰ - 12 در حلال و ضخامتهای μm 25۰ - 15۰ طبق روش طراحی آزمایش سطح پاسخ RSM ساخته شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که تراوشپذیری زیرلایه پلیسولفونی با افزودن 2TiO افزایش مییابد. همچنین، افزایش برهمکنش میان پلیمر و نانوذره منجر به تشدید تراوشپذیری آب و کاهش جریان معکوس املاح میشود. اگرچه افزایش بیشتر نانوذره 2TiO بیشتر از %wt 5 / ۰ نه تنها منجر به کاهش تراوشپذیری آب میشود، بلکه سبب افزایش در جریان معکوس پایین املاح و کاهش درصد دفع نمک میشود. در نهایت میتوان نتیجه گرفت که اضافه کردن مقدار مناسب در حدود %wt 5 / ۰ نانوذره 2TiO در زیرلایه پلیسولفون میتواند به صورت بالقوه عملکرد غشای ترکیبی فیلم نازک را حین کاربردهای اسمز معکوس بهبود دهد.

غشای ترکیبی لایه نازک، نانوذره 2TiO ، طراحی آزمایش، تراوشپذیری، درصد دفع