پیش بینی بروز طلاق روانی در زوجین با استفاده از سبکهای دلبستگی ایمن و ناایمن

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی با طلاق روانی و پیش بینی طلاق روانی از طریق سبک های دلبستگی بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که به بررسی روابط بین متغیر سبک های دلبستگی با طلاق روانی پرداخت . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متأهل شهر تهران در سال 12 11 بود. روش نمونه گیری این پژوهش، در - 6 و 11 در سال 11 12 مراجعه کرده - ، دسترس بود زوج هایی که به دلیل تعارض زناشویی به مراکز روانشناسی در تهران مناطق 1 بودند. حجم نمونه 151 نفرزوجینی که دچار طلاق روانی بودند تعیین شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های استاندارد تعارض زناشویی ثنایی براتی 1731 و حمایت اجتماعی فلمینگ و همکاران 1192 بود که پایایی و روایی آنها در تحقیقات متعدد به اثبات - رسیده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق، اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه ها توسط شاخص های آماری همچون فراوانی، انحراف معیار، میانگین و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : یافته های این پژوهش نشان داد که بین سبک های دلبستگی ایمن و نا ایمن با طلاق روانی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری : سبک های دلبستگی نا ایمن پیش بینی کننده بروز طلاق روانی در زوجین هستند در حالی که سبک دلبستگی ایمن با احتمال پایین تر بروز طلاق روانی همراه است

Keywords:

سبک های دلبستگی , طلاق روانی , تعارضات زناشویی