زهرا شکیب
فهیمه رضایی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر اثربخشی ورزش ایروبیک بر افسردگی، اضطراب، جهت گیری زندگی و شادکامی مادران کودکان ADHD بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان ADHD شهر قم تشکیل می دادند که با استفاده از یک فراخوان عمومی انتخاب سپس پرسشنامه های تحقیق بر روی آنها اجرا و کسانی که یک انحراف معیار بالاتر و پایینتر از میانگین بودند 04 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه) 04 نفر آزمایش و 04 نفر گواه( قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامههای اضطراب و افسردگی DASS 2991 ( و جهت گیری زندگی شییر و کارور) 2991 ( و شادکامی آکسفورد) 2999 02 استفاده شد که در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط افراد تکمیل گردید. آموزش ورزش ایروبیک طی هشت هفته بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس ANCOVA یک راهه استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که آموزش ورزش ایروبیک در مرحله پس آزمون و پیگیری موجب کاهش افسردگی و اضطراب مادران کودکان بیش فعال و افزایش جهت گیری زندگی و شادکامی مادران در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری: بنابراین انجام تمرینات ایروبیک به عنوان یک استراتژی و رویکرد مناسب، آسان و ارزان جهت بهبود و افزایش سلامت جسمانی و شادکامی و خوش بینی و همچنین کاهش افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزندان ADHD ضروری به نظر می رسد که همین امر لزوم انجام فعالیت های بدنی را تاکید می کند.

ایروبیک، افسردگی، اضطراب، جهت گیری زندگی، شادکامی