اثربخشی روان درمانی گروهی با رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی، اضطراب واسترس معتادان وابسته به اپیود

اعتیاد یک بیماری زیست شناختی، روان شناختی و اجتماعی است. یکی از مهمترین راهکارهای پیشگیری و درمان اعتیاد، گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل است. پژوهش حاضر با هدف، اثر بخشی روان درمانی گروهی با رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی، اضطراب و استرس معتادان وابسته به اپیود انجام شد. در این مطالعه تجربی تعداد 42 نفر معتاد از بین کلیه معتادان به مواد افیونی مراجعه کننده به کلینیک ها و کمپ های ترک اعتیاد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. پس از تقسیم افراد به گروه آزمایش و کنترل متغیر مستقل )گروه درمانی به روش تحلیل رفتار متقابل(، بر گروه آزمایش طی مدت 8 جلسه ) هفته ای یک جلسه1/5 تا 4 ساعت انجام شد. اطلاعات پژوهش از طریق پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس داس 41 Dass جمع آوری شد. داده ها نیز با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون و پیگیری شاخص افسردگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه کاهش داشته است. و این کاهش از نظر آماری معنادار بوده است. همچنین در شاخص های اضطراب و استرس نیز در مرحله پس آزمون و پیگیری کاهش وجود نداشته است که از نظر آماری معنادار نبوده است. با توجه به یافته ها می توان گفت: درمان تحلیل رفتار متقابل گروهی در کاهش افسردگی هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری تاثیر داشته است و می تواند به عنوان یک روش مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل , افسردگی , اضطراب , استرس , معتادان مواد مخدر