ابوتراب آرمان نیا - کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران
حسین برزگر - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش شیوه های اصلاح رفتار به والدین کودکان عقب مانده ذهنی بر کاهش مشکلات رفتاری فرزندان آنها بوده است برای رسیدن به این هدف وانجام پژوهش از میان دانش آموزان عقب مانده ذهنی دارای مشکلات رفتاری که براساس پرسشنامه رفتاری راتر 22 نفر بر حسب انتخاب تصادفی گزینش شدند. سپس به دو گروه 12 نفری به ترتیب گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند و سپس از انجام کارهای مقدماتی مادران گروه آزمایش ، به مدت 9 جلسه تحت آموزش شیوه های اصلاح رفتار توسط پژوهشگر قرار گرفتند در حالیکه مادران گروه کنترل گواه طی این مدت تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. در این پژوهش از روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. ابزارهای اندازه گیری این – پژوهش استفاده از آزمون ماتریسهای پیشرونده ریون سیاه وسفید و مقیاس رشد اجتماعی وایلند برای تعیین سن هوشی کودکان وآزمون محقق ساخته اصلاح رفتار فرم 1و 2 به جهت تعیین تاثیر آموزش به والدین و پرسشنامه رفتاری راتر ب رای کودکان بعنوان ابزارهای مورد استفاده در پیش آزمون پس آزمون بوده است. آزمودنی ها مادران و کودکان پس از طی چهار هفته - بلافاصله توسط پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش که با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجربه و تحلیل قرار گرفت نشان می دهد که میزان آگاهی والدینی که آموزش شیوه های اصلاح رفتار دیده اند از والدینی که چنین آموزش راندیده اند بیشتر است. همچنین مشکلات رفتاری کودکانی که والدین آنان آموزش شیوه های اصلاح رفتار دیده اند از کودکانی که والدین آنان چنین آموزشی را ندیده اند کمتر است

اصلاح رفتار، والدین، مشکلات رفتاری