پیش بینی کیفیت رابطه زناشویی بر اساس دینداری افراد متاهل

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت رابطه زناشویی، بر اساس دینداری بود. جامعه این پژوهش شامل زنان و مردان متاهل شهر اصفهان درسال 1131 بود. از این جامعه نمونه ای با حجم 222 نفر به روش نمونه گیری در دسترس بدون هیچ گونه سوگیری و هدفمندی استفاده شد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دینداری خدایاری فرد و همکاران 1131 و پرسشنامه کیفیت رابطه زناشویی (PRQC) استفاده شد. روشهای آماری مورد استفاده دراین پژوهش شامل تحلیل رگرسیون خطی و تحلیل مسیر بود. نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که حداقل یکی از عوامل دینداری در زنان و مردان تاثیر معناداری بر کیفیت ابعاد رابطه زناشویی دارد. همچنین نتایج بدست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که عامل دینداری بر کیفیت رابطه زناشویی تاثیر معنادار با ضریب 2222 دارد و با توجه به معیار ضریب تعیین میتوان 02 درصد واریانس دینداری توسط کیفیت ابعاد رابطه را تبیین نمود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که میتوان بر اساس ابعاد دینداری، کیفیت رابطه زناشویی را پیش بینی کرد.

Keywords:

کیفیت رابطه زناشویی , دینداری , افراد متاهل , اصفهان