کارآمدی برنامه آموزش مهارت های زندگی در ارتقاء حل مسأله دانش آموزان

یکی از هدف های برنامه ها و مداخلات پیشگیرانه در زمینه بهبود سلامت روانی- اجتماعی و کاهش آسیب پذیری دانش آموزان در مدارس،تقویت توانایی ها و شایستگی های کودکان و نوجوانان در مواجهه با شکست ها، مشکلات، مسائل و چالش های زندگی روزمره است. بررسیتأثیر برنامه درسی آموزش مهارت های زندگی پایه اول دوره متوسطه بر بهبود رویکردها و شیوه های حل مسأاله در دانش آموزان دررویارویی با مشکلات، مسائل و موقعیت های دشوار زندگی هدف اصلی پژوهش حاضر بود. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر از دانش آموزان سال اول متوسطه شهر تهران تشکیل یافته است. نمونه مورد نظر پژوهش متشکل از تعداد 02 کلاس اول متوسطه، با 516 دانش آموز شامل دو گروه 101 نفر برای گروه آزمایش و 092 نفر برای گروه گواه یا مقایسه به عنوان حجم کل نمونه پژوهش از میان مدارس پسرانه و دخترانه انتخاب شده اند. داده های پژوهش باستفاده از پرسشنامه پرسشنامه حل مسأله PSI هپنر و پترسن، 1990 گردآوری شده است. یافته ها: برنامه آموزش مهارت های زندگی اجرا شده فاقد اثربخشی معنی دار در بهبود مهارت های حل مسأاله است و در این زمینه، تفاوتی بین دو جنس وجود ندارد. نتیجه گیری: برنامه اجرا شده درس آموزش مهارتهای زندگی به دلیل مشکلات و ضعف های اساسی در زمینه برنامه ریزی و تهیه محتوا، و نیز عدم تأمین نیروی انسانی و معلمان دارای صلاحیت تخصصی و آموزش دیده، فاقد اثربخشی معنادار در ارتقاء مهارت های حل مسأاله دانش آموزان است

Keywords:

کارآمدی , مهارت های زندگی , حل مسأاله , دانش آموزان