محسن اناری - قاضی دادگستری

قانون تجارت ایران در باب شرکت های تجارتی دارای قوانین آمرانه ای می باشد که تشکیل شرکت تجارتی را فقط در قالب های خاص و از پیش تعیین شده امکان پذیر می سازد،چراکه در ماده 20 قانون تجارت صراحتا قید گردیده که شرکت های تجارتی بر هفت قسم هستند،بنابراین تشکیل شرکت تجارتی به غیر از شرکت های احصایی میسر نبوده و اصل حاکمیت اراده در تشکیل شرکت تجارتی پذیرفته نشده و اراده اشخاص فقط به انتخاب نوع شرکت از قانون و مطابقت و سرلوحه قرار دادن یکی از قالب ها،محدود شده است. در لایحه جدید قانون تجارت شکل گرایی و ایجاد انحصار و محدودیت در تشکیل شرکت های تجارتی که بر قانون تجارت سایه افکنده بود پابرجا نماند و اشخاص را مجاز نمود که هر شرکت تجارتی را با توجه به نوع فعالیت و اهداف مورد نظر خویش طراحی و ایجاد کنند بدون اینکه در این زمینه محدودیتی داشته باشند.در ماده 144 لایحه جدید قید گردیده که علاوه بر انواع شرکت های مذکور در ماده 143 این قانون،شرکت تجارتی می تواند طبق مقررات خاصی که با تراضی شرکا و یا سهامداران معین می شود با هر میزان سرمایه تشکیل شود. محدودیت های موجود در تشکیل شرکت تجارتی با تاثیر پذیری از اصل حاکمیت اراده و آزادی قراردادها،در حال از بین رفتن می باشد بنابراین با عنایت به اینکه اکثر فعالیت های تجاری و اقتصادی در سرتاسر جهان امروزه از طریق شرکت های تجاری انجام می پذیرد، این موضوع می تواند تحولی عظیم را در این عرصه ایجاد نماید.

شرکت تجارتی، بدون محدودیت، حاکمیت اراده، ماده 144 لایحه جدید قانون تجارت