علی تسنیمی - عضو هیات علمی رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری
اشرف السادات موسوی فرد - دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری
سیدوحید موسوی فرد - دانشجوی دکتری رشته حقوق بین الملل دانشگاه تهران پردیس بین الملل کیش

شاهنامه در درجه اول یک اثر رمزی و سمبلیک است و بالطبع یک اثر عرفانی است که راه هدایت را در قالب داستان های تمثیلی دنباله دار ارائه می دهد. کار در شاهنامه به لحاظ زبانی بر مبنای زبان فارسی است لذا بهترین معادل را به ازای کلمات غیرفارسی و عربی داریم. خواندن زبان رمز شاهنامه بسیاری از مشکلات، ابهام ها و پرسش ها را گشوده و حل و فصل می نماید گرچه هر دستاورد علمی پرسش های تازه ای را به همراه دارد. وقتی زبان رمز شاهنامه را بخوانیم برای مثال این پرسش دیرینه پاسخ داده می شود که چرا جناب حکیم فردوسی برای ایران واژه شهر را به کار می برند و می فرمایند شهر ایران و برای نقطه مقابل آن شهر توران را به کار می برند . آن گاه فرمان جناب کیخسرو در مقابله با تورانی ها سپاه کشیدن به سوی دهستان، معنا و مفهوم خود را بهتر نمایان می کند. این مختصر، پژوهشی است در بررسی و توجه به مفهوم شهر و ده در عرفان و البته در قرآن و شاهنامه و بررسی شخصیت پیران ویسه از دیدگاه قرآن

رمز، عرفان، شهر، ده، پیران ویسه