مهین میرزابیاتی - دانشجوی دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری وکارمند دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور
بتول فخراسلام - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور
سیده زهرا حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشدزبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری

ایران درمقایسه باسایرفرهنگهای کهن دیگر دارای یک حماسه ملی زنده است که تاریخ آن را ازعصراسطوره های رازالود تادوران اسلامی و تابه امروز درمی نوردد و این حماسه همواره جاری است وجود چنین حماسه ملی به ایرانیان مقدارزیادی شناخت هویت ملی و خودی میدهد این هویت ایرانی را دربرابر دیگران و یاجدای ازآن ها قرارمیدهد به هرحال هرنوع نگرشی که به حماسه هست یک احساس وحدت ایجادمیکند که ورای همه تغییرات وتحولات تاریخی ایران و فوق همه پیروزی ها وشکستهای ایرانیان است فرهنگ ایران و سندبزرگ هویت ملی یعنی حماسه فردوسی که دربحبوحه غلبه عناصر ترک و عرب روئید و بالید و درمدت هزارسال دربرابر سیل تهاجمات ترک و مغول و تیموروعثمانی و روش همچنان پایدار و پاسدارفرهنگ ایران بود به حضور و هویت خود ادامه داد این مقاله تحت عنوان نقش حکیم توس درحفظ وحدت و هویت به بررسی جلوه هایی مختصر ازحفظ اتحاددرراستای متن شاهنامه پرداخته تا نشان دهد که هدف اصلی فردوسی بزرگ ازتنظیم شاهنامه دعوت مردم ایران به حفظ انسجام و تقویت وحدت ملی بوده و هماره ایران را به یکدلی و اتحادویگانگی توصیف می کند

حفظ وحدت ، اتحاد ، هویت ایرانی ، حماسه ملی