مریم آهنکوب - دانشگاه پیام نور، دانشکده علوم، گروه زمین شناسی،ج. ا. ایران

منطقه مورد مطالعه در حاشیه شرقی رودخانه زاینده رود در شمال شرق شهرکرد در استان چهارمحال وبختیاری واقع شده است. این منطقه، از نقطه نظر تقسیمات واحدهای زمین ساختاری ایران جزء پهنه ساختاری زون سنندج-سیرجان می باشد. واحدهای سنگ شناسی اصلی منطقه شامل اسلیت، فیلیت، شیست ، آمفیبولیت، مرمرهای دولومیتی - کلسیتی و کوارتزیت میباشند .نتایج آنالیزهای الکترون میکرو پروب و مطالعات مینرال شیمی کانی های کلریت ، بیوتیت و آمفیبول دال بر حضور طیف متنوعی از این کانی ها می باشد. شیست ها عمدتا از کلریت های غنی از آهن نوع ریپیدولیت و بیوتیت های نوع ایستونیت و آمفیبولهای نوع اکتینولیت تشکیل شده اند. این در حالی است که آمفیبولیت ها حاوی کلریتهای غنی از منگنز نوع پسدوتورنجیت ، آمفیبولهای نوع اکتینولیت تا فرواکتینولیت می باشند

رپیدولیت،اکتینولیت، ایستونیت، سنگهای دگرگونی، شهرکرد،