فرشید یوسفی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد چینه شناسی و فسیل شناسی دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
محسن علامه - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، گروه زمین شناسی، مشهد، ایران
سیدمحمود حسینی نژاد - استادیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان،دامغان، ایران

سازند آبدراز یکی از واحدهای سنگ چینه ای کرتاسه بالایی به سن تورونین- سانتونین در حوضه رسوبی کپه داغ، واقع در شمال شرقی ایران است. لیتولوژی عمده آن در برش سنگانه شامل مارن، آهک مارنی، و شیل های خاکستری تا متمایل به سبز روشن همراه با سه افق سنگ آهک گل سفیدی است. ضخامت این سازند در برش نامبرده 530 متر اندازه گیری شده است که 41 نمونه به صورت سیستماتیک از آن برداشت شده است. مطالعه استراکودها نشان میدهذ، فراوانی جنسهای نظیرParacypris, Brachycthere Bairdia که بیشتر در نزدیکی باندهای آهکی گل سفیدی است و استراکودهایی با کاراپاس آرایش یافته و پوسته ضخیم تر مانند Veenia, Pterygocythereis که در توالیهای مارنی نزدیک به باندهای آهکی گل سفیدی دیده میشوند، میتوان گفت عمق در نزدیکی باندهای آهکی گل سفیدی کمتر و به سمت واحدهای مارنی و شیلی عمق بیشتر میشود. به منظور جداسازی واحدهای سکانسی و نشان دادن تغییرات سطح نسبی آب، با استفاده از فاکتورهای مختلف پالینولوژیکی، مطالعات آماری و همچنین با تلفیق دادههای به دست آمده از روش حساسیت مغناطیسی، سه سکانس رسوبی از نوع رده سوم با چهار مرز سکانسی؛ (سه مرز از نوع دوم و یک مرزاز نوع اول) واقع در مرز زیرین با سازند آیتامیر شناسایی شد. مقایسه دادههای حاصل از روش حساسیت مغناطیسی که به منظور مقایسه آن با دادههای پالینولوژیکی و به منظور تفکیک واحدهای سکانسی صورت گرفت، این موضوع را تأیید میکند که این روش، روشی مناسب در تعیین پسرویها و پیشرویها است

فاکتورهای پالینولوژیکی، استراکودها، حساسیت مغناطیسی، سکانس، سازند آبدراز