حسن آرامش - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زمین شناسی، تکتونیک، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود
رمضان رمضانی اومالی - استادیار گروه زمین شناسی، تکتونیک، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود
عزیزالله طاهری - استاد گروه زمین شناسی، تکتونیک، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود

منطقه مورد مطالعه در شرق یاسوج و در کمربند چین - رانده زاگرس واقع شده است. مهمترین ساختارهای زمین شناسی موجود در منطقه چین خوردگی می باشد. روند ساختاری این چین ها شمال باختر - جنوب خاور و هم روند با روند ساختارهای موجود در کمربند چین خورده - رانده زاگرس می باشد. برطبق تقسیم - بندی فلوتی بر مبنای شیب سطح محوری و زاویه بین یالی، اغلب چین ها در رده چین های ایستاده و باز قرار دارند. شیب اغلب سطوح محوری چین ها به سمت شمال خاوری می باشد که این را می توان متاثر از سمت فرورانش صفحه عربی به زیر ایران دانست. زمان تشکیل چین ها را می توان پایان میوسن دانست. زیرا تمامی واحدهای سنگی تا سازند رازک چین خورده اند و سپس رسوبات کواترنری به صورت افقی روی آن ها نهشته شده اند. برطبق شواهد صحرایی و تحلیل های هندسی، ویژگی های هندسی چین های منطقه به مکانیسم تشکیل چین های جدایشی شباهت دارد و می توان آن ها را در رده چین های جدایشی قرار داد

کمربند چین-رانده زاگرس، چین جدایشی، کاکان