مهدی حسینی - استادیار گروه مهندسی معدن، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
مصطفی جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

امروزه پدیدهی نشست سطح زمین به ویژه در مناطق شهری از اهمیت زیادی برخوردار است و اگر به شیوهای مناسب کنترل نشود باعث ایجاد خسارتهای فراوانی به سازههای سطحی و زیرسطحی خواهد شد. شاید در زمینهی نشست سطح زمین عواملی همچون شیب سطح زمین و تأتیر آن بر روی نشست کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد؛ از این رو در این مقاله ابتدا با استفاده از روش تفاضل محدود و مدلسازی عددی با استفاده از نرمافزار FLAC2Dشیب سطح زمین در چهار حالت 0و10و20و35 درجه مدلسازی شده و تغییرات ایجاد شده در پروفیل نشست که شامل میزان حداکثر نشست و موقعیت نقطه حداکثر نشست میباشد، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. طبق نتایج این مدلسازی با افزایش شیب سطح زمین میزان نشست حداکثر سطح زمین به جز در شیب 10 درجه افزایش یافته است. با افزایش شیب از 0 تا 10 درجه از مقدار نشست کاسته شده، ولی از 10 درجه تا 35 درجه مقدار نشست افزایش یافته است. در مورد جابجایی طولی نقطه حداکثر نشست با توجه به نتایج حاصل از تحلیلها میتوان گفت که با افزایش شیب سطح زمین، نقطه حداکثر نشست در خلاف جهت شیب سطح زمین جابجا شده است. البته در مورد شیب 35 درجه مشاهده شد که در مقایسه با شیب 20 درجه مقداری در جهت عکس جابجا شده است، یعنی مقدار اندکی در جهت شیب جابجا شده است

روش های عددی، نرم افزارFLAC2D/شیب زمین، نشست