آرش شامی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه پیام نور مرکز تهران غرب

متون ادبی موجوددرهرجامعه خواه منظوم باشد یامنصور خواه به شکل قصه های کوتاه و ضرب المثلهاباشد و یا به صورت داستان بلند و رمان ایینه ای تمام نما ازفرهنگ هرجامعه است بابررسی ساختاری این متون ادبی میتوان به روابط اجتماعی جاری میان مردم ازیک سو و حاکمان و ملت ازسوی دیگر همچنین مهمترین اسیهای اجتماعی موجوددرهرعصر ودوره ای پی برد دیوان غزلیات حافظ ازجمله اثار کلاسیک ادبی ایران است که به وضوح شرایط اجتماعی حاکم درقرن هفتم و هشتم هجری را به خوبی ترسیم نموده است یکی ازمهمترین اسیبهای اجتماعی روزگارحافظ که بازتاب مهمی دراشعار اوداشته پدیده ریاکاری است که تحت عنوان مختلفی ازجمله ریا سالوس تزویر نفاق زرق ازآن ها نام برده است درمقاله حاضر که به روش تحلیل موردی واسنادی از429 غزل موجود دردیوان حافظ انجام پذیرفته است ابتدا پدیده ریاکاری مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است سپس با مراجعه به متن ادبیات و بررسی مورد به مورد اشعار اومهمترین علل شکل گیری پدیده ریاکاری و رواج آن درجامعه و پیامدهای منفی آن مورد بازبینی قرارگرفته و بیان شده است

حافظ ، غزلیات ، جامعه شناسی ، ریاکاری ، آسیب شناسی