زهره قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی شهری دانشگاه مازندران، بابلسر
زینب سنجابی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی شهری دانشگاه مازندران، بابلسر
هاجر السادات حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی شهری دانشگاه مازندران، بابلسر

آب و هوا جزء مهمترین عوامل در توسعه صنعت گردشگری بویژه در گردشگری متکی بر جاذبه های طبیعی محسوب می شود، بطوری که عموماً تحت تأثیر وضعیت اقلیمی حاکم بر مناطق مختلف حالت فصلی به خود می گیرد. شرایط آب و هوایی که فرد گردشگر در آناحساس مطلوبی دارد و وقتی به فعالیت گردشگری می پردازد و آن را با احساس آرامش انجاممی دهد به آسایش اقلیمی تعبیر می شود.در این مقاله به بررسی چگونگی آسایس اقلیمی دردو منطقه ی نوشهر و سیاه بیشه با استفاده از چهار شاخص بیوکلیمایی پرداخته شده است.دراین بررسی این شاخص ها پارامترهای سرعت باد،ابرناکی و دمای هوا مورد استفاده قرار گرفتهاند. بررسی ها و تفاسیر حاصل از این شاخص ها برای این دو منطقه که در دو ارتفاع کاملامتفاوت از سطح دریا قرار دارند شهرنوشهر با ارتفاع 20.9 ‐متر از سطح دریاهای آزاد و منطقهی سیاه بیشه در ارتفاع 1855.4 متر قرار دارد نشان می دهد که شهر نوشهر با توجه به ارتفاعکمتر نسبت به سیاه بیشه و نزدیکی به دریادر فصول سرد از وضعیت آسایش اقلیمی مناسبتریبرخوردار است و از لحاظ شرایط آب و هوایی فضای مناسب و مطلوبتری را برای گردشگری وجذب گردشگر داراست و گردشگران در شرایط بیولوژیکی مساعدتری قرار خواهند گرفت وسیاه بیشه هم در فصول گرم شرایط بهتری را داراست.

آسایش اقلیمی – گردشگری – نرم افزار بیوکلیما –شاخص زیست اقلیمی- نوشهر و سیاه بیشه